اشعار

تاریخ عاشورا به خون تحریر خواهد شد            فـردا قـلـم‌هـا تـیـغـۀ شمـشیر خواهد شد

هر چـنـد فـردا با غـروبـش می‌رود اما            این داستان یک روز عالم‌گیر خواهد شد

آن شب که بود فرصت سبز دعا فقط            گـل کرد در قـنـوت شـما، ربـّـنا فـقط

باریده بود عشق به صحرا و می‌وزید            عـطـر زلال نـافـلـه از خـیـمه‌ها، فقط

بیش از دمی که در دل صحرا ببینمت            بـگـذار امـشـبی تک و تنـهـا بـبـیـنمت

از هم گـسـسـته رشته عـمر مرا غمت            مـگـذار بـی‌کـفـن شـبِ فـردا ببـیـنـمت

امـشـب مـحـارم پـاسـدار خـیـمه‌گـاهـند            امشب تمام دخـتـران در سـوز و آهـند

کـار عـطـش در خـیـمـه‌ها بـالا گـرفته            هر تشـنه‌ای در گـوشـه‌ای احـیا گرفته

عصر تاسوعاست ای نقّاش فردا را نکش            صبح دریا را کشیدی ظهر صحرا را نکش

خسته با زین و یراقی واژگون آشفته‌یال            بی‌سوار و غرق خون آن اسب زیبا را نکش

هر که را نیست سر دادن سر، برگردد           زآن که خورشید در این معرکه بی‌سر گردد

دست او مثل اباالفضل می‌افـتد بر خاک           با حسین بن عـلی، هر که بـرادر گردد

امشب است آن شب، که بر پا شور محشر می‌شود           زینب غـمـدیده، فـردا بی‌بـرادر می‌شود
امشب است آن شب که فردا در یم امواج خون           غـرق توفـان، کـشتی آل پـیمبر می‌شود

شیعیان فردا حسین بی یار و یاور می‌شود            خون‌جگر زینب ز داغ شش برادر می‌شود
از برای جـرعۀ آبی به شـط خـون جدا            از بدن دست ابوالفـضل دلاور می‌شود

بناست بعد تو با غـصه‌هات پیـر شوم            برای خـاطر تو حـاضـرم اسـیر شوم
مـخـواه تا به فـراق تو نـاگـزیر شـوم            نمی‌شود که من از دیدن تو سیر شوم

بـه اشک و سوز و مناجات، سر کنید امشب           به شوق مرگ، شب خود سحر کنید امشب
به پیش نیزه و شمشیر و تیر و سنگ، همه           به خـنده سیـنۀ خود را سپر کنید امشب

امشب نـدای ارجـعی آیـد به انصار خدا           فردا به دشت کربلا سرها شود از تن جدا
امشب حسین بن علی حق را عبادت می‌کند           فردا به نوک نیزه‌ها قرآن تلاوت می‌کند

از خون زمین دریا شود امشب اگر فردا شود           محشر همی برپا شود امشب اگر فردا شود
زانجم فلک لشکر کشد وز ماه نو خنجر کشد           دامن به خون اندر کشد امشب اگر فردا شود

چنان اسفند می‌سوزد به صحرا ریگ‌ها فردا          چه خواهد شد مگر در سرزمین کربلا فردا
تمام دشت را زینب به خون آغشته می‌‌بیند          مگر باران خون می‌بارد از عرش خدا فردا

از من مگیر این لحظه‌های آخرت را            یک بار دیگر هم بغل کن خواهرت را
بـگـذار تـا یک بار دیگر جـای مـادر            بـوسه زنـم زیر گـلـو و حـنـجـرت را

شـبِ مـن در حـرمِ آل عـبـا مـی‌گـذرد            نَـفَـسـم با نـَفَـسِ خــونِ خـدا مـی‌گـذرد

شبِ دهم شده و پُر شدم از شوقِ وصال            خاطـر آسـوده‌ام و دل به نـوا می‌گذرد

یک‌لحظه خلوت کرده‌ای مشغول قرآنی            یک‌لحظه مشغول سخن در جمع یارانی

گـاهـی بـه فـکـر کـنـدن خـار بـیـابـانـی            گـاهی هـم از دلـشـورۀ زینب پـریشانی

دلـم بـرای داغِ تو مـذاب شد حسین‌جان            که خانۀ دو چشم من خراب شد حسین‌جان

به گریه‌های خواهرت به صبح گو طلوع مکن            که قلبِ زینب از غمِ تو آب شد حسین‌جان

دل که عاشق بشود واله و سر گردان است            چشم هم در پِیِ این عشق فقط گریان است

راه تسکین فراق و غم و محنت اشک است            دل که خشکید فقط چارۀ آن باران است

بیا در این شب آخر که بشـنوم سخنت            سخن بگـوی بـرادر به شـمع انجـمنت
بگو در این شب آخر چه بر سرت آید            بگـو چه می‌شـود آقا به نـازنـین بـدنت

شب آخر شده و حال همه عـرفانی‌ست            چقدر صورت اصحاب حسین نورانی‌ست
صوت قرآن حسین می‌رسد از خیمه به گوش            حال و احوال همه اهل حرم قرآنی‌ست